In het Engels wordt 'going Dutch' gebruikt als ieder zijn eigen rekening betaald. De Nederlandse visie namelijk op gezelligheid is dat we met een clubje best mogen drinken en eten maar dat die saamhorigheid stopt bij de rekening. Op zijn Balkenends zouden we zeggen: ''Het zou toch niet zo mogen zijn dat ik met mijn twee Spa Blauw mee moet lappen aan 48 biertjes'. De rest van de wereld heeft dus die Nederlandse invulling van entertainment ook opgemerkt. Vandaar dan ook dat spreekwoord.

Echte innovaties resulteren in een nieuwe en bij voorkeur betere producten, diensten of processen. Bij het going dutch zit het probleem in de laatste fase van het restaurantproces. Vaak zijn de clubleden (door de 48 bier) zo beneveld dat ze echt niet meer weten wie wat heeft gehad. Mensen hebben ook de neiging om zaken wat te downplayen. De opmerking 'Ik heb echt geen zestien bier op' komt regelmatig voor. Kortom, een groot probleem waar echt een oplossing voor moest komen. Deze oplossing komt uit Zuid-Korea en wederom niet uit Nederland. Waarop weer cynici opmerken dat dit weer een gemiste kans is voor het theekransje van Balkenende genaamd innovatie-platform.

Vier Zuid-Koreaanse designers hebben een slimme betaalterminal bedacht. Het heeft de vorm van een cake waar maximaal acht creditcards in geswiped kunnen worden. Op de cake zit een display met de gegevens van de rekening. Via het display kan de rekening gesplitst worden. Bij het uitvogelen van wie wat heeft gehad wordt in ieder geval de bediening niet meer betrokken. Die kan wat nuttiger werk gaan doen. De payoff 'piece of cake' is geweldig. Voor de niet-Engels sprekenden onder ons: 'piece of cake' betekent supermakkelijk.

Is deze bijzondere terminal toepasbaar in Nederland? Een eerste drempel is de certicatie van de betaalterminal. Tegenswoordig moeten ze ook nog eens EMV-geschikt zijn. Niet swipen maar dippen dus. De tweede drempel zijn de kosten. Naast de terminals heb je ook een backoffice nodig. Deze moet de rekening naar de apparaatjes kunnen pushen. De afzonderlijke betalingen moeten vervolgens door de backoffice verwerkt kunnen worden. Volgens mij kan een goedkopere uitvoering worden gemaakt als je in plaats van creditcards betaald via Rabobank MiniTix. De cake hoeft dan niet voorzien te zijn van acht(!) cardreaders. Waarom gebruiken ze trouwens acht cardreaders? Een gecombineerde swipe-, chip- en contactless reader zou ook voldoende zijn. Kwestie van via het schermpje om de volgende patient vragen. Komen we op de kern van het verhaal: dit is helemaal geen innovatie! Typisch een gevalletje van designers die de productiekosten uit het oog verloren zijn en gaan voor de taartvorm. In mijn ogen kan deze cake in deze taartvorm zo de kliko in.