Het is internationaal gebruikelijk om de creditcardfraude in vijf groepen in te delen.

Niet ontvangen creditcards (‘never received / intercepted’)
De meeste issuers verzenden hun creditcards per post naar de kaarthouders. Het komt voor dat criminelen erin slagen creditcards te bemachtigen nog voor ze in het bezit van de desbetreffende kaarthouder komen.

Verlies/diefstal (‘lost/stolen creditcards’)
Dit is een vorm van fraude, waarbij veelal de kaarthouder het slachtoffer is van zakkenrollerij en er vervolgens, vóór blokkering van de creditcard, on-line of off-line transacties plaatsvinden.

Valse creditcards (‘counterfeit’)
De meeste kaarten worden vervalst door magneetstripgegevens van een echte creditcard te kopiëren, buiten medeweten van de kaarthouder. Bij geheel valse creditcards is bijna altijd de complete magneetstrip van een creditcard gekopieerd (‘total skimming’), waardoor tijdens de elektronische controle van de meegekopieerde veiligheidskenmerken een akkoord wordt gegeven. De acceptant kan in beginsel op grond van fysieke controle vaststellen of de creditcard vals is.

Valse aanvragen
Identiteitsdiefstal komt in Nederland steeds vaker voor. Veelal wordt er informatie gehengeld uit brievenbussen of worden bij voorbeeld uit computersystemen bestanden ‘gehacked’. Deze gegevens worden gebruikt om een bestaande identiteit over te nemen of een nieuwe identiteit te creëren.

‘Card-not-present’ (CNP)
Deze fraude ontstaat naar aanleiding van bestellingen per post, telefoon dan wel via het internet onder opgave van onder andere een creditcardnummer, waarbij de goederen c.q. diensten niet door de rechtmatige kaarthouder zijn besteld. ‘Phishing’ betreft het ontfutselen van informatie over bijvoorbeeld creditcards en pincodes via valse e-mails, websites of telefoongesprekken.